جابربن عبدالله انصاری، چهل روز بعد از شهادت امام حسین (ع) روز اربعین وارد كربلا شد؛ در این سفر شخصیتی دانشمند و مفسری بزرگ به نام «عطیه بن سَعدبن جُناده» همراه جابر بودند.

پس از وارد شدن به كربلا در رود فُرات غسل كردند و به كنار مرقد مطهر امام حسین(ع) رفتند و آن حضرت را با زیارتی به نام زیارت اربعین زیارت كردند.

در زیارت اربعین همانند دیگر زیارت‌نامه‌ها، عبادت، عرفان، ایثار و اطاعت، شهادت و رضایت را می‌توان جست‌وجو كرد.روز اربعین روز زیارت امام حسین(ع) است.

جابربن عبدالله انصاری در آغاز زیارت اربعین با سلام و درودهایی كه برآن حضرت می‌فرستد، امام حسین(ع) را به عنوان ولی و دوست خدا و پسر خاتم پیامبران حضرت‌محمد(ص) معرفی می‌كند.

از مظلومیت و شهادت، ایثار و بخشش خون در راه خدا برای بیداری و رهایی ستم‌دیدگان، تفسیر اندیشه‌های پست شیطانی دشمنان امام حسین(ع)و اظهار نفرت از جنایتكارانی كه دستشان به خون سیدالشهدا(ع) آلوده شد، از پاكی جسم و روح، وفاداری به پیمان الهی و وفاداری به شهیدان و به دنبال آنان حركت كردن با امام‌حسین(ع) سخن می‌گوید