نسيم بافران

328، با غم و شادى ما  
قال ابوالحسن الرضا عليه السلام :

 يَا ابْنَ شَبِيبٍ إِنْ سَرَّكَ أَنْ‏ تَكُونَ‏ مَعَنَا فِي‏ الدَّرَجَاتِ‏ الْعُلَى‏ مِنَ‏ الْجِنَانِ‏ فَاحْزَنْ لِحُزْنِنَا وَ افْرَحْ لِفَرَحِنَا وَ عَلَيْكَ بِوَلَايَتِنَا فَلَوْ أَنَّ رَجُلًا تَوَلَّى حَجَراً لَحَشَرَهُ اللَّهُ مَعَهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ.
اى پسر ((شبيب ))! اگر مسرور مى شوى با ما در درجات اعلاى از بهشت باشى ، پس بخاطر اندوه ما غمناك و براى شادى ما شادباش و بر تو باد بدوستى و ولايت ما براى اينكه اگر حتى مردى سنگى را دوست داشته باشد، در قيامت با همان سنگ محشور خواهد شد. الأمالي( للصدوق) ؛ النص ؛ ص130.

بحزن ما تو محزون باش و غمناك ****بخوشحالى ما شاد و فرحناك
ولاى ما بدل ثابت نگهدار ****بحفظش جان و سر بنما تو ايثار