مسیر حرکت امام رضا(ع)
حبیبالله چایچیان(حسان) درباره ماجرای سرودن شعر «آمدم ای شاه پناهم بده» میگوید: بازوی مادر را گرفته بودم و همینطور به سمت ضریح حرکت میکردیم؛ در همین حال دیدم حال شعر برایم فراهم شد، دیدم زبان حال مادرم است نه زبان حال من!
نوای زیبای «آمدم ای شاه پناهم بده، خط امانی ز گناهم بده / ای حرمت ملجأ درماندگان، دور مران از در و راهم بده» با صدای محمدعلی کریمخانی حالا به گوش هر ایرانی آشناست و دل عاشقان امام رضا(ع) را تا بالای گنبد طلا و کنار گلدستههای حرم پرواز میدهد.
اما شاید کمتر افراد بدانند شاعر این نوای زیبا، حبیب چایچیان (حسان) است.
وی در این مصاحبه ماجرای سرودن شعر «آمدم ای شاه پناهم بده» را چنین بیان میکند:

خبرگزاری اهلبیت(ع) ـ ابنا / سرویس صفحات فرهنگی:
موسوعه چهارده جلدی «اعلام الهدایة» ـ که با نام «پیشوایان هدایت» به فارسی و نیز به زبان های انگلیسی، اردو، ترکی استانبولی، مالایو و ... ترجمه شده است ـ اثر ماندگار اداره كل پژوهش مجمع جهانی اهل بیت(ع) به شمار می رود که زندگانی چهارده معصوم پاک را از منابع معتبر شیعه و سنی مورد بحثی مختصر و مفید قرار داده است.
جلد دهم این مجموعه، مربوط به سیره امام هشتم حضرت علی بن موسی الرضا(ع) است. آنچه در پی می آید بخش هایی از این کتاب ارزشمند است که مسایل مربوط به شهادت آن حضرت را روایت کرده است و اینک در شب شهادت ثامن الجج(ع) با ویرایش و تلخیصی اندک به خوانندگان عزیز ابنا تقدیم می شود:
خبر دادن امام رضا(ع) به شهادت خود

ما انسان ها همه به نوعی تنهاییم ، حس غریبی و غربت گاه گاهی به سراغمان می آید و ما را در افق های زندگیمان بی کس و تنها نشان می دهد.
گاهی در کنج این تنهایی ها با خدای خود خلوتی می کنیم و اشکی می ریزیم ، و اما گاهی چنان دلتنگیم که هیچ اشک و گریه ای سبکمان نمی کند.
روحمان طالب پرواز است و قفس جسم را بر نمی تابد ، دلمان پر پر می زند و نمیداند کجا برود آرام و قرار نداریم ساعت ها به سختی می گذرند و ثانیه ها در گذر خود نیشی به تن رنجورمان می زنند.
اما در حوالی این چنین احساساتی گاه درهای نوری گشوده می شود ، گاه بغضی از دل سرچشمه می گیرد و جاری می شود و دلتنگی ها را با خود می برد ، گاه در آغوش خدا جا می شوی و گرم ، گرم که می شوی یخ دلت آب می شود ، پرنده بی تاب دل آرام می گیرد و نغمه می خواند « الا بذکر الله تمطئن القلوب» در آشیانه یاد خدا آرام می گیرد .
و گاهی صدایی ، راهی نشانت می دهد در کویر دلتنگی ها و سردرگمی ها، چون قطب نمایی آسمانی مقصد آرامش را نشان می دهد «ای حرمت ملجأ درماندگان»
زائران امام رضا(ع) بخوانند
بنا دارید به مشهد بروید از همین جا قصد زیارت داشته باشید و هیچ پیرایهای را به آن ملحق نکنید تا ایام زیارت پایان پذیرید...
آغازین روزهای سال 92 فرصتی است تا شیفتگان کوی دوست، رو به سوی کعبه عشق نهند و با حضور در حرم عالم آل محمد روح و جان از تیرگیها بشویند، حال کسانی که چنین قصدی دارند چه خوب است در زیارت خود اخلاص را سرلوحه اعمال خود قرار دهند و با جان خود بر گرد حریمش طواف عشق نمایند.
مرحوم حجتالاسلام والمسلمین عباس محقق کاشانی در کتاب بر منبر خاطره نقل میکند: ایام تعطیلات تابستانی حوزه، در یکی از سفرهایی که به مشهد داشتم، برای خداحافظی، خدمت مرحوم آیتاللهالعظمی آقای گلپایگانی(ره) رسیدم.
آخر شب بود و آقا تازه از مطالعات درسی فارغ شده، و خسته به نظر میرسیدند.
برای رفع خستگی گفتند: قدری بنشینید تا جریانی را برایتان نقل کنم..
اطاعت کردم و ایشان ادامه دادند؛ یکی از آقایان محترم که در قید حیات نیست و خدا رحمتش کند، پیش من آمد و گفت: اگر اجازه میفرمایید، مطلب مهمی برایتان بگویم.
گفتم: میشنوم.
آن فرد نقل کرد: چند روزی است که از مشهد آمدهام و این بار، بیست و هشتمین سفری است که موفق شده و به زیارت آقا امامرضا(ع) نایل آمدهام.
در همین سفر، شبی در عالم رویا دیدم که در صحن اسماعیلطلا هستم و آنجا لبریز از جمعیت است و همگی ساکت و متوقفاند و کسی حرکت نمیکند.
پرسیدم: چه خبر است؟