هشت شوال، نمایی از صهیونیست اسلامی

حادثه ای در نود سال پیش یعنی هشتم شوال 1344 رخ داد که در آن روز، وهابی با پشتیبانی نظامی و سیاسی آل سعود، مردم را با زور اسلحه جمع کرده و به سوی بقیع حرکت دادند و هر چه گنبد و ضریح در آن بود ویران کردند. وهابی ها از ترس عواقب کار خود، از تخریب حریم نبوی خودداری کردند؛ اما دایره جنایت آنها به بقیع محدود نشد و هر چه قبر و بارگاه که در مکه و مدینه و اطراف آنها مانند احد وجود داشت را با خاک یکسان کردند.
این جنایت جگرسوز در همان مقطع متوقف نشد و آنها در هر فرصتی که یافتند چه در جولانگاه خود یعنی عربستان و چه در بیرون آن مانند عراق و سوریه، این اقدام ددمنشانه خود را تکرار کردند؛ تخریب بارگاه امام هادی و امام عسگری علیهماالسلام در 23 محرم شش سال پیش و نیز تخریب قبور مطهر صحابی رسول خدا صلی الله علیه و آله در سوریه همگی فجایعی هستند که به دست این فرقه صورت پذیرفت. ولی چرا و با چه هدفی این جنایتها یکی پس از دیگری خلق می شوند؟ جنایتهایی که هر کدام داغی جگرسوز بر جان مسلمانان جهان می نشاند و حتی غیر مسلمانان را هم که تقدسی برای این مکانها قائل نیستند در بهت و حیرت فرو میبرد که چطور یک عده به نام مسلمان، آثار کهن خودشان را اینگونه نابود کرده و از بین می برند؟!
در پاسخ به این سوالات که با حجم گسترده به سوی وهابیتِ معدود، گسیل است؛ علمای آنها روایاتی مجعول و بی اعتبار و گاه بی ربط تحویل می دهند که نقدهای کارشناسی آنها در سایتها و کتابهایی که علمای شیعه و حتی سنی نوشته اند فراوان موجود است.
کانون فرهنگی باقرالعلوم (علیه السلام) مسجد جامع بافران آماده دریافت انتقاد و پیشنهاد سازنده شما در خصوص وبلاگ و امور فرهنگی می باشد. با تشکر